सर !
ग्रॅज्युएशन नंतर पुणे विद्यापीठात मास्टर्ससाठी अर्ज केला तेंव्हा सर्वप्रथम लेखी परीक्षा, मग ग्रुप डिस्कशन, मग मुलाखत असे सगळे सोपस्कार होते. ह्या सोपस्कारांचा एक एक टप्पा पार करत जात असताना मुलाखतीच्या वेळेस समोर मुलाखत घेणारे सगळेच म्हातारे बसले होते. पण त्यात एक पांढरी शुभ्र दाढी असणारा माणूस मात्र, उत्तर ऐकताना खूप काळजीपूर्वक ऐकतोय, मध्येच गालात नाही म्हणता येणार कारण भरघोसदाढी असल्यामुळे दाढीत हसतोय हे जाणवत होतं. पुढे पुणे विद्यापीठात निवड झाल्याचं कळलं मग पुण्याला जायची तयारी सुरु झाली. विद्यापीठात दाखल झालो. आणि तिसऱ्या दिवशी सकाळी ९ वाजता अचानक त्या दाढीवाल्या बाबाने वर्गात प्रवेश केला. त्यांची वर्गातील एंट्री काहीशी वादळीच होती. ते धाडकन वर्गात आले, स्वतःच्या हातातील बॅग खाली ठेवली. फळ्यावर लिहायला सुरुवात केली. त्याचा अर्थ असा काहीसा होता की 'ह्या पुढे जे काही तुम्हाला कळेल/कानावर पडेल ते प्रत्येक योग्यच असेल असं नाही त्यामुळे प्रत्येक टप्प्यावर प्रश्न विचारा.' हे काहीतरी नवीनच होतं, प्रश्न विचारा? प्रश्न विचारू नका हेच तर ऐकत आलोय आपण. त्यांनी दुसरी गोष्ट ...